دوربین های حرارتی به عنوان یک راهکار میتوانند بخش عظیمی از نویز ایجاد شده با توجه شرایط محیطی را، مخصوصا در فضاهای باز کاهش دهند و در عین کاهش آلارم خطا، شناسایی و دنبال کردن اهداف موردنظر را برای الگوریتم های تحلیل محتوای ویدئویی (VCA﴾ آسانتر سازند. یکی از تصورات غلط معمول در مورد تحلیل محتوای ویدئویی، دشواری شناسایی و تشخیص یک هدف است. این در حالی است که عدم شناسایی اهدافی که موردنظر فرد نیستند، چه بسا کار دشوارتری از آنچه گفته شد تلقی میشود؛ تغییرات نوری، باران، برف، گیاهان در حال رشد، انعکاس نور، سایه ها و غیره از جمله مواردی اند که شناسایی آنها برای افراد از اهمیت چندانی برخوردار نیست.
بهترین راهکار، استفاده از دوربین های حرارتی در کنار آنالیتیک های ویدئویی است. دوربین های حرارتی، یک تشخیص دهنده ی انسان کامل هستند؛ این دوربین ها قادر به فراهم سازی دید در فواصل بسیار دورند که این میزان فاصله در فضاهای پیرامونی امری طبیعی است؛ و میتوانند تمامی تغییرات نوری را که باعث تحریک آلارم خطا در دوربین های معمولی میشود، نادیده بگیرند. حال که در کنار افت قیمت شدید تصاویر حرارتی، عملکرد این دوربین ها بسیار ارتقاء یافته است، دوربین های حرارتی مجهز به آنالیتیک ویدئویی به راهکاری منتخب برای امنیت پیرامونی مبدل شده اند.
ورود دوربین های حرارتی با رزولوشن بالا، تاثیر بسیار زیادی از لحاظ اقتصادی داشته است. دوربین های حرارتی با رزولوشن بالا، با کاهش چشم گیر هزینه ها در حفاظت از فضاهای بزرگ سود ایجاد میکنند. کلید قفل گشایی این سود، کاهش زیربنا است: تیرک ها، منبع تغذیه و مخابره از جمله بخش هایی اند که امکان دارد به گران قیمت ترین بخش یک سیستم مستقر در فضای باز تبدیل شوند. با افزایش تعداد پیکسلها، فضای شناسایی مطمئنه برای دوربین های حرارتی با رزولوشن بالا افزایش می یابد. این امکان به شما اجازه میدهد که از تعداد دوربین های کمتری برای ایمن سازی یک فضای بیرونی استفاده کنید.
تلاشهای بسیاری در جهت ارائه ی تصاویر سیاه و سفید خوب به همراه تمامی جزئیات بصری در طول شب و روز، حتی در صورت حضور نور بسیار شدید خورشید که در گذشته برای دوربین های حرارتی بسیار دشوار بوده انجام شده است. دوربین های حرارتی قادر به ارائه ی سطح متفاوتی از جزئیات برای تطبیق با یک دوربین معمولی HD هستند. به همین دلیل است که بهترین رویکرد در این رابطه، ترکیب دوربین حرارتی ﴿برای شناسایی﴾ با دوربین معمولی ﴿برای ارزیابی آلارم﴾ میباشد. برخی از دوربین های حرارتی قادر به زوم و حرکت خودکار دوربین HD PTZ روی هدف شناسایی شده به صورت همزمان با وقوع رخداد هستند که این قابلیت به پرسنل اجازه میدهد که به دقت و سرعت، به دسته بندی آلارم بپردازند. با ترکیب دوربین های شناساگر حرارتی و دوربین های های معمولی HD که به صورت خودکار حرکت میکنند، آگاهی موقعیتی کاملی بر کل محیط برای افراد فراهم میگردد.
دوربین های حرارتی عالی اند، دامنه ی پوشش دهی سنسورهای حرارتی، اطلاعاتی را به دست میدهد که در برخی از موارد برای تفسیر دشوار هستند؛ شناگری که از یک لباس غواصی و ماسک صورت ﴿شیشه ای﴾ استفاده نموده است، کمی حرارت به محیط منعکس میکند که دوربین حرارتی قادر به تشخیص آن است.
با استفاده از تکنولوژی حساسیت منطقه ای، پرسنل امنیتی میتوانند میزان حرکت را در بخش های مختلف صحنه اندازه گیری کرده و با رزولوشن های بالاتر روی جاهایی که نوعی فعالیت را تشخیص میدهند فوکوس کنند. همچون کاری که چشم یک انسان انجام میدهد. این پرسنل میتواننند سطح دقت را افزایش داده و از آنجایی که الگوهای حرکت را میبینند، نسبت به کوچکترین تغییرات در امضای حرارتی آگاهی پیدا کنند.
هر چه فاصله ی تحت پوشش بیشتر باشد، اهمیت استفاده و نصب یک سیستم درست پررنگ تر میشود. سناریوهای پیرامونی، به عنوان مثال در شرایط مرزی، بسیار سخت و دشوار است. هرگونه لرزش دورربین باعث مشکلی در تحلیل محتوای ویدئویی خواهد شد. بنابراین، نصب و استفاده از راهکارهای پایدارساز درست، چه از لحاظ مکانیکی و چه از لحاظ لنزی، از اهمیت بالایی برخوردار است.
هرچند، سیستم های امنیتی تنها یک بخش از معادله را تشکیل میدهند. بخش دیگر معادله، افراد غیرمجازی هستند که هر کاری برای فرار از تشخیص داده شدن انجام میدهند. این افراد از تاریکی و آب و هوای بد استفاده کرده و به آن محیط نفوذ میکنند. دوربین های حرارتی میتوانند این فاکتورها را تا حد زیادی از بین ببرند و در کنار تحلیل محتوای ویدئویی (VCA﴾ میتوانند میزان شناسایی را افزایش داده و نتایجی دقیق را ارائه کنند.
برگرفته از مجله a&s