کووید-19 بسیاری از شرکت‌های فعال در زمینه‌ی تکنولوژی جهان را مجبور به تمرکز روی ارائه‌ی راهکارهای غیرتماسی کرده است. در صنعت امنیت، این راهکارها شامل محصولاتی چون سیستم‌های کنترل دسترسی که با تشخیص چهره کار می‌کنند، اعتبارسنجی‌های موبایلی و غیره می‌شوند. اما اینگونه سیستم‌ها تنها بخش کوچکی از یک ساختمان را تشکیل می‌دهند.
چطور کل یک ساختمان را به محلی کاملا بدون تماس تبدیل می‌کنید؟ یا به محلی که تا جای ممکن از حداقل میزان تماس در آن استفاده می‌شود؟ در این مقاله به بررسی تکنولوژی‌های مختلفی می‌پردازیم که در حال حاضر موجود هستند و می‌توانند در ارائه‌ی یک تجربه‌ی کاملا بدون تماس به مشتریان کمک کنند.
هوشیاری بیشتر نسبت به لمس سطوح
تکنولوژی ویژه‌ی ایجاد تجربیات بدون نیاز به اصطکاک و لمس در ساختمان‌ها برای مدتی وجود داشته است. اما در طول سال گذشته، علاقه به این تکنولوژی و همچنین ظرفیت‌های موجود برای بکارگیری آن به شکل قابل توجهی افزایش پیدا کرده است.
سه عامل باعث افزایش علاقه نسبت به این نوع تکنولوژی شده است:
- آگاهی بیشتر نسبت به خطراتی که به چشم دیده نمی‌شوند،
- تقاضای بیشتر ساکنین ساختمان‌ها برای تجربه‌ی سیستم‌های بیسیم و خودکار،
- دسترسی بیشتر به گوشی‌های هوشمند.
با توجه به شیوع ویروس کرونا، افراد بیشتر از قبل نسبت به محیط اطراف خود و نحوه‌ی تعامل با این محیط‌ها هوشیار هستند. حال افراد نسبت به تعداد سطوحی که به طور معمول لمس می‌کردند تا وارد یک ساختمان شده و از آن خروج شوند، بیشتر هوشیار هستند. به عنوان مثال، برای اینکه وارد یک محیط کار شویم، دستانمان با پارکینگ خودروها، درب‌ها و آسانسورهایی برخورد دارند که اینها تنها چند مورد از اینگونه سطوح هستند.
با توجه به ادامه یافتن اهمیت محدودسازی نقاط تماس برای ساکنین ساختمان‌ها یا افزایش علاقه‌ی آنها به تجربیات سفارشی و خودکار، صاحبین و مدیران ساختمان‌ها باید به فکر ساخت راهکارهای بدون تماس بیشتری باشند؛ راهکارهایی که باعث ارتقاء تجربه‌ی ساکنین می‌شوند و در عین حال در امنیت و عملیات‌های ساختمانی مانعی ایجاد نمی‌کنند.
شروع کار با نقاط ورود و خروج
ابتدا به بررسی واضح‌ترین راهکارهای موجود می‌پردازیم. ساختمان بدون تماس به ساختمانی گفته می‌شود که در آن لازم نیست کارکنان، مراجعین و یا هر کسی که موفق به ورود به فضای آنجا می‌شود به صورت فیزیکی درگیر مراحل امنیتی یک سیستم کنترل دسترسی شود.
این یعنی هیچ احتیاجی به استفاده از کلید کارتی یا ورود شماره شناسایی شخصی یا همان کد پین در دستگاه مربوطه نیست – یعنی هر چیزی که باعث شود افراد سطوح را لمس کنند. چیزی که می‌تواند جایگزین آن دسته از سیستم‌های کنترل دسترسی قدیمی‌تر شود، دوربین‌های هوشمند مجهز به تکنولوژی تشخیص چهره است؛ این سیستم‌ها ورود کارمندان و مراجعین را به محیط کار بررسی می‌کنند و به کاربران اجازه می‌دهند تا بدون نیاز به تماس و به صورت یکپارچه وارد یک ساختمان شوند.
علاوه بر این می‌توان این سیستم را در بیرون یک ساختمان به کار گرفت. ساختمان‌های بدون تماس می‌توانند از سیستم‌های پلاکخوان (LPR) در گاراژ پارکینگ‌های مجاور استفاده کنند؛ با این کار پارک خودروها به امری کاملا خودکار و مکانیزه تبدیل می‌شود و کاربران می‌توانند بدون نیاز به هیچ‌گونه تماس و بدون برخورد با هیچ مانعی، ورود و خروج خود را انجام بدهند. تکنولوژی‌های بینایی کامپیوتری یکی از راهکارهایی هستند که به بالا بردن سرعت دیجیتال‌سازی محوطه‌ی پارکینگ‌ها کمک می‌کنند؛ با کمک این تکنولوژی‌ها، نیاز به سیستم‌های صدور بلیط کاغذی، راهبند پارکینگ‌ها و سایر عوامل فیزیکی موجود در پارکینگ‌های تجاری از میان می‌رود. بدون شک این راهکارها تقاضا را بالا خواهند برد، چرا که باعث ایجاد ساختمان‌های به مراتب سالم و سلامت‌تر و ارائه‌ی تجربیات بهینه‌تری به مراجعین و کارکنان می‌شود.
پس از شروع به کار نقاط ورود و خروج، طراحان و متصدیان ساختمان‌ها می‌توانند با استفاده از دوربین‌های هوشمند به دنبال راه‌هایی برای خودکارسازی سایر نقاط تماس احتمالی در یک ساختمان نیز بپردازند. داده‌های جمع‌آوری شده را می‌توان جهت ارزیابی نیازهای احتمالی جهت شروع اقدامات بهداشتی بیشتر استفاده کرد؛ اقداماتی چون تعیین اینکه محیط‌های کاری و سایر مناطق چند وقت یک بار پاک‌سازی و ضدعفونی شوند.
بازگشایی یک درب، دسترسی به یک آسانسور، باز کردن شیر دست‌شویی و حتی زدن مایع ضدعفونی به دست‌ها را می‌توان به راحتی و بدون نیاز به تماس فیزیکی انجام داد.
اما برای رسیدن به یک ساختمان کاملا بدون تماس باید استفاده از تکنولوژی به حوزه‌های دیگری نیز کشیده شود:
- ایجاد امکان استفاده از قابلیت اسمارت هاب،
- اپلیکیشن‌هایی برای کنترل کرکره‌های برقی، دمای محیطی، کنترل چراغ‌های برق و خدمات غذایی،
- و حتی شاید تنظیمات پروژکتور یا مانیتور اتاق کنفرانس برای برگزاری جلسه‌ای با یک تیم به صورت دورادور و با توجه به اولویت‌های کاربر که از قبل مشخص شده‌اند یا به تازگی نسبت به آنها آگاهی پیدا کرده‌اید.
ربات‌های خودکار نیز وسیله‌ای کارآمد برای خودکارسازی امور هستند؛ اموری که می‌توانند بخشی از کاهش نیاز به تماس افراد باشند.
سیستم‌های مدیریت مراجعین/بازدیدکنندگان سلف‌سرویس نیز راهکاری عالی برای کاهش تماس با مراجعینی هستند که از بیرون آمده‌اند. با استفاده از یک دستگاه دیجیتال در لابی که دارای کدهای کیو-آر از قبل ساخته شده و بدون تماس است، مراجع می‌تواند خودش کارهای لازم را برای ورود انجام بدهد، یک شماره شناسایی موقت را پرینت بگیرد و با استفاده از سیستم مدیریت مراجعین، میزبان خود را نسبت به حضور خود در محل آگاه کند.
نتیجه
راهکارهای بدون تماس یا غیرلمسی دیگر فقط محدود به سیستم‌های کنترل دسترسی نمی‌شوند. راهکارهایی که از اسمارت هاب‌ها تا ربات‌های خودکار متغیر هستند؛ راهکارهایی که می‌توانند یک ساختمان را به کل بدون تماس و لمس کنند.
اما کارآمد واقع شدن این اقدامات به نوع استفاده‌ی یک ساختمان و نیازهای فردی افراد حاضر در آن محل بستگی دارد. به عنوان مثال، شرکتی را در نظر بگیرید که کارکنان آن باید به موقع به طبقه‌ی تولید برسند تا یک شیفت جدید را شروع کنند؛ در اینجا می‌شود از یک روش غیرتماسی استفاده کرد که عاملی ارزشمند در صرفه‌جویی در زمان تلقی می‌گردد، مخصوصا اگر ورود گوشی‌های موبایل به محل تولید ممنوع باشد.
منبع: مجله a&s